‘Als Ella slaapt, hoor ik haar ademhaling: adem in, adem uit. Sinds haar geboorte is dit een geluid dat ik soms bijna obsessief wil horen, en vastleg. ‘Ademt ze nog?’ De nachten zijn anders. Niet per se vanwege de slapeloze nachten met een huilend kindje, maar vanwege deze ademhaling, haar geluid, haar zijn. Ik ben eigenlijk altijd waakzaam, op mijn hoede, altijd moeder, ook wanneer ik op één oor lig. Ze draait, pruttelt, puft, ademt, leeft, ook vannacht.’

‘Als Ella Slaapt’, wordt een serie tekst en geluid, waarvan dit de eerste is voor het project ‘nachtbrieven’ bij Museum Perron Oost, samengesteld door Kim Steur. De bovenstaande tekst is onderdeel van mijn nachtbrief.